O Comité Español de Representantes de Personas con Discapacidad (CERMI) reclamou que se garanta a atención temperá á infancia con discapacidade ou en risco de adquirila, mediante un modelo universal, gratuíto e inclusivo, posto que os servizos actuais non chegan a unha parte importante dos menores que deberían recibila.

Así o puxo de relevo o CERMI Estatal no documento “Atención temperá. Polo dereito primordial da infancia á saúde e ao seu pleno desenvolvemento”, que aprobou este xoves a entidade durante a reunión do seu Comité Executivo.

O documento político apoia os seus argumentos en favor da atención temperá con diferentes estudos e informes, como o “Libro Blanco de Atención Temprana”, e en mandatos legais como os que emanan da Convención da ONU sobre os Dereitos do Neno; a Convención Internacional dos Dereitos das Persoas con Discapacidade; a Estratexia Europea 2020 sobre Discapacidade; a propia Constitución Española, e a Lei dos dereitos das persoas con discapacidade e da súa inclusión social do ano 2013.

A pesar das evidencias científicas e ás obrigacións legais, diferentes estudos, como o realizado en 2013 pola Federación Estatal de Profesionais de Atención Temperá, denunciaron a baixa cobertura destes servizos. Segundo o traballo da citada organización, a poboación atendida en España polos diversos servizos de atención temperá era de 46.309 menores (o 1,35% da poboación nesa franxa de idade).

Con todo, a poboación diana, segundo ese mesmo estudo, debería cubrir un 10,25% da infancia nesa etapa vital, polo que se estaba producindo un nivel de cobertura inferior ao 15%. Ademais, as comunidades autónomas que teñen algún tipo de regulación destes servizos contan con leis dos anos 80 ou 90.

Propostas do CERMI

Ante este escenario, o Comité Executivo da plataforma representativa da discapacidade en España reclama que a atención temperá sexa un dereito universal de toda a infancia con alteracións do desenvolvemento ou risco de padecelas independentemente do apoio requirido, no marco dun modelo avanzado de resposta que se caracterice pola calidade da atención, a adaptación dos apoios ás necesidades do neno ou nena e da súa familia, e por unha garantía pública de recursos e medios para a súa plena universalización.

Ademais, debe garantirse unha perspectiva de xénero, para atender as necesidades específicas das nenas con discapacidade, á vez que se debe traballar para que a atención chegue coa mesma intensidade ás zonas rurais.

Por todo iso, é fundamental a aprobación dunha Lei Orgánica de universalización da Atención Temperá e o Apoio ao Desenvolvemento Infantil, que sirva para deseñar protocolos de actuación, que se adecúe ás obrigacións legais tanto nacionais como internacionais e que estableza uns servizos mínimos en todo o Estado español. A xuízo do CERMI, é necesario tamén crear organismos sobre atención temperá nos que traballen conxuntamente as diferentes administracións e as organizacións do ámbito da infancia e da discapacidade.

Entre as demandas expostas está tamén a de sentar as bases dun financiamento suficiente dos servizos de atención temperá, tanto por parte das comunidades como pola administración xeral do Estado; reforzar a avaliación da atención para mellorar a calidade dos servizos; dar un papel fundamental ás familias e atender ás súas necesidades; apostar pola investigación con fórmulas como a creación da Sociedade Científica Española da Atención Temperá e o Desenvolvemento Infantil, ou a mellora constante da formación dos profesionais que traballan no campo da atención temperá.