O Comité de Entidades Representantes de Personas con Discapacidad de Galicia (CERMI Galicia) traslada, con motivo do Día Internacional da Muller, as trabas que seguen atopando as mulleres con discapacidade no acceso á xustiza, que van desde as barreiras simbólicas, que impregnan o labor de todos os operadores involucrados (corpos de seguridade do estado, avogacía, fiscalía, maxistratura), ata as puramente materiais e evidentes relacionadas coa contorna física e da comunicación.

Así o recolle o manifesto que a Fundación  CERMI Mulleres (FCM) elaborou para este 8 de marzo. Co lema ‘Por unha xustiza real e efectiva para as mulleres con discapacidade’, a FCM advirte de que a pesar de que o artigo 24.1 da Constitución establece que “todas as persoas teñen dereito a obter tutela efectiva dos xuíces e tribunais no exercicio dos seus dereitos e intereses lexítimos sen que en ningún caso poida producirse indefensión”, a realidade pon de manifesto como o acceso á xustiza segue estando vetado para miles de mulleres con discapacidade, que enfrontan obstáculos de toda índole á hora de facer valer os seus dereitos en sede xudicial.

Este punto vulnera claramente o artigo 15 da Convención sobre a Eliminación de todas as Formas de Discriminación contra a Muller e o artigo 13 da Convención sobre os Dereitos das Persoas con Discapacidade.

A tutela xudicial efectiva e o acceso á xustiza son ferramentas crave que a cidadanía ten á súa disposición para evitar que as  violacións dos seus dereitos e intereses lexítimos queden impunes. As mulleres con discapacidade, case dous millóns e medio no noso país, coñecen ben o que significa ver  conculcados os seus dereitos e tamén experimentar que pouco ou nada se fai para defendelos. Así, por exemplo, foi e segue sendo aínda unha ardua tarefa denunciar que as mulleres con discapacidade tamén son potenciais vítimas de violencia de xénero.

Neste sentido, a FCM lembra que ao redor dun 13% das mulleres que son asasinadas polas súas parellas e/ou  ex-parellas cada ano teñen algún tipo de discapacidade, e con todo, este dato de relevancia crave para articular políticas públicas adecuadas non pasa de ser unha información anecdótica plasmada na páxina dalgún xornal.

Esta organización lamenta a desconfianza que existe en moitas ocasións a preto dos testemuños das vítimas con discapacidade da violencia machista, especialmente se se trata de mulleres sordociegas ou con discapacidade intelectual ou psicosocial.

ERRADICAR INERCIAS E MITOS

Para acabar con esta situación, a FCM urxe a erradicar as inercias que infestan a actuación xurisdicional, baseadas en estereotipos e mitos en torno ao xénero e a discapacidade. Así mesmo, reclama que se garanta a plena accesibilidade do sistema de xustiza e a formación dos seus profesionais, así como que a futura Fiscalía especializada en discapacidade sexa unha instancia de verdadeira protección dos dereitos humanos das mulleres con discapacidade, coordinando a súa acción co traballo que desenvolve a Fiscalía de violencia sobre a muller.

Por outra banda, a FCM afirma que non podemos esquecer ás miles de mulleres con discapacidade que actualmente se atopan incapacitadas xudicialmente e que, por tanto, non poden acceder á xustiza por si mesmas cando os seus dereitos son conculcados, se non é a través dunha persoa intermediaria (titora ou  curadora), situándoas nunha situación de especial vulnerabilidade.

Nesta liña, o procedemento de modificación da capacidade legal recollido no noso ordenamento xurídico  é contrario ó establecido no  art. 12 da Convención sobre os Dereitos das Persoas con Discapacidade, e por iso, a FCM esixe a súa total abolición e avoga polo establecemento de mecanismos efectivos para o apoio na adopción de decisións.

Do mesmo xeito, que prohiba as esterilizacións forzosas; as violacións de dereitos humanos que sufriron no noso país miles de nenas e mulleres con discapacidade  esterilizadas sen o seu consentimento no pasado e no presente, e que aprobe medidas para resarcir o dano ocasionado por estas prácticas contrarias aos dereitos humanos.